سفید برفی و شکارچی متهم شده است که خیلی تاریک ، خیلی طولانی و خیلی کسل کننده است ، اما اگرچه فیلم مطمئناً نقص های خود را دارد ، اما ارزش دیدن به تنهایی برای تصاویر را دارد. به کارگردانی روپرت سندرز ، این فانتزی تاریک و ریز و درشت دارای تصاویری است که ممکن است در فیلمی به کارگردانی Tarsem Singh یا Guillermo del Toro ببینید. لحظه ای است که Snow White (کریستن استوارت) در حال فرار از یک ساحل مه آلود است و بر روی یک غرفه زیبا و سفید لگد می زند ، و پس از آن صحنه ای وجود دارد که ملکه راوننا (شارلیز ترون) خود را در یک دم شیری ، درست پس از مسدود کردن روی قلب یک پرنده می اندازد. .
بعداً ، سفید برفی در جنگلی مملو از سوسکهای پرخاشگرانه و مارهای پیچیده قرار می گیرد ، تا راه خود را به دنیای پری پر از لاک پشت های چمن و قارچ های پوشیده از ابرو برساند. یک طوفان سفید در هزار پروانه پشت سر هم می گذارد و پس از تبدیل شدن به گله ای از غافلها ، راونا از گودالی از اووزن سیاه خزنده می شود ، که محاصره شده و از بین می رود و می پرتد پرنده های در حال مرگ. با دنباله هایی از این دست ، سفید برفی و شکارچی قسمت هایی برابر با سرزمین های رویایی و سوخت کابوس است و ضرری ندارد که ترون خودش را به بازی شرورترین جادوگران جهان بیاندازد ، جلد آن را بالا ببرد و هر بار که می گذرد وحشت را روشن کند. صفحه نمایش
در حالی که ترون به طرز شگفت انگیزی آجیل است ، استوارت (کم ارزش ترین بازیگر زن هالیوود) این فیلم را با اجرای بسیار واقعی تر و همدلانه لنگر می گذارد. حتی کریس همسورث بازی بازیگری خود را بالا می برد. مطمئناً لهجه او در اینجا کار نمی کند ، اما در بین آدم های قصابی با یک تبر بزرگ بزرگ ، او یک شوخی گاه به گاه را ترک می کند و چند اشک می ریخت. و گرچه ترجیح می داد اگر از افراد کمی واقعی استفاده می کردند ، کوتوله ها توسط برخی از بهترین بازیگران شخصیت انگلیس بازی می شوند - به عنوان مثال. باب هوسکینز ، نیک فراست و یان مکشین- و هر بار که ظاهر می شوند چیزها را سبک می کنند.
مطمئناً ، آن را با کلاسیک والت دیزنی مقایسه نمی کند ، اما پس از آن واقعاً تلاش نمی کند. این یک فیلم سفید برفی است که بیشتر مربوط به قسمت تاریک افسانه ها است - خون ، گل و لای ، وحشت و شگفتی.
The Majestic (2001)
جیم کری مجلسی
در بین اقتباس های استفن کینگ ، فرانک دارابونت تصمیم گرفت فیلمی به سبک فرانک کاپرا بسازد. نتیجه فیلم The Majestic بود ، فیلمی آنقدر شیرین و دلتنگ ، که فکر می کند همان کارگردان بعداً The Mist را ساخت. اما در حالی که این ویژگی مخلوق وحشیانه به همان اندازه بدبین می شود که فیلم ها بدست می آورند ، The Majestic به عقاید قدیمی مانند حق در مقابل اشتباه و آزادی بیان اعتقاد دارد. راجر ایبرت نوشت: فیلم "غیرقانونی از قانون اساسی و لایحه حقوق حمایت می کند" ، و در حالی که منتقدان بدبین احساس می کردند "نفخ" ، "دستکاری کننده" و "مبهم در افراط" است ، در واقع یک بازگشت بزرگ قلبی به فیلم هاست. مانند این یک زندگی شگفت انگیز است و آقای اسمیت به واشنگتن می رود.
داستان از جیم کری به عنوان پیتر اپلتون ، فیلمنامه نویس سیاه لیست می کند که فراموشی می کند و در یک شهر کوچک خواب آلود خواب می گیرد و در آنجا اشتباه می کند که با یک دامپزشک طولانی مدت جنگ جهانی دوم گم شده است. و از آنجا که او نمی تواند به خاطر بیاورد که کیست یا از کجا آمده است ، پیتر داستان را می پذیرد و با پدر جدید خود (مارتین لاندو) و علاقه محتاطانه عشق (لوری هولدن) پیوند می زند. سرانجام ، خاطرات پیتر برمی گردد و زندگی جدید او را تهدید می کند ، و وقتی از وی خواسته می شود که در برابر کمیته فعالیتهای غیر آمریكایی مجلس شهادت دهد ، اوضاع پیچیده تر می شود. اما به سبک واقعی جیمی استوارت ، پیتر به مناسبت برخاستن و سخنرانی پرخاشگرانه در دفاع از حق گفتن و باور هر آنچه می خواهید ارائه می دهد.
کری در اینجا در صدر بازی های خود قرار دارد و با ایفای نقش هایش در فیلم های Truman Show و Eternal Sunshine of Spotless Mind ، پشتیبان یک بازیگر پشتیبان قرار گرفته است که شامل جفری دی مون ، بروس کمپبل و باب بالابان می باشد. The Majestic یک فیلم کوچک الهام بخش است ، نوعی که دیگر به سختی می بینیم. این فیلمی است که درمورد میهن پرستی ، دفاع از حقوق مدنی و چسباندن مرد کوچک است. و در این مواقع بحث برانگیز ، این پیام بسیار جالب است.
آسمان وانیلی (2001)
آسمان وانیلی
دنیای وانیل آسمان دنیای غروب خورشید مونه و خیابان های باب دیلن است ، اما این بدان معنی نیست که شما می خواهید در آنجا زندگی کنید. چرا که نه؟ خوب ، این همچنین دنیایی از استکرهای دیوانه ، ماسک های صورت خزنده و احساس وحشتناک است که چیزی افتضاح در تاریکی منتظر است. براساس فیلم اسپانیایی سال 1998 ، چشم خود را باز کنید ، پنجمین فیلم کامرون کرو جایی را نشان می دهد که بسیاری معتقدند او شروع به از دست دادن لمس کرد. سالها بود که او با فیلم هایی مانند جری مگوایر و تقریبا مشهور تماشاگران را تحت تأثیر قرار می داد ، اما بعد از اینکه وانیلا اسکویی از منتقدین گذشت ، کرو شروع به ساخت فیلم هایی مثل Aloha و We Zoo خریداری کرد.
اما در حالی که درست است که خروجی اخیر کرو نمی تواند با کارهای قبلی خود مقایسه شود ، مقصر دانستن وانیل اسکای ناعادلانه است. با وجود شهرت ، این فیلم تام کروز یک ذهنیت عظیم است که لایه های بیشتری نسبت به Inception و پیچ و تاب های بیشتری نسبت به Memento دارد. و کروز واقعاً در اینجا به عنوان دیوید آمس ، یک پلیبوی فوق العاده ثروتمند ، می توانید از بازرسی های خود استفاده کنیدهو زندگی خود را از هم پاشیده است و سپس شروع به از دست دادن ذهن خود می کند . شاید. این فوق ستاره واقعاً ترس و پارانویا رو به رشد دیوید را می فروشد و روابط او با پنه لوپه کروز و کامرون دیاز به طرز ماهرانه ای انجام می شود و دو طرف بسیار متفاوت یک مرد را برجسته می کند.
این فیلم همچنین با تصاویر بسیار وحشتناک و لحظات واقعاً نگران کننده پر شده است ، از بدنه های عجیب و غریب اتاق خواب گرفته تا عکس های گروتسک از چهره کروز (فقط فیلم را تماشا کنید ؛ بعداً خواهید فهمید). همچنین موسیقی متن فیلم فوق العاده ای وجود دارد که استفن هولدن منتقد آن را "یک خورش غنی موسیقی که آلبوم سفید بیت را به یاد می آورد" خواند. در واقع ، موسیقی شگفت انگیز است ، و فیلم یکی از مزاحم ترین آوازهای ترانه Beach Boys است که تا به حال شنیده اید. سپس کورت راسل ، تیلدا سوینتون ، و نوح تیلور در حمایت از پرفکت می درخشند
درباره این سایت