فیلم های متنفر و متنفر که در واقع عالی هستند

منتقدان فیلم عالی هستند. اما مهم نیست که چقدر ممکن است در سینما تند تند باشد ، آنها هنوز هم فقط مردم هستند - و هر چند ، ممکن است آنها سوء تفسیر یک فیلم را بنویسند ، یک بررسی فاسد بنویسند ، و در آخر به جستجوی چیزی بپردازند که در واقع یک نوع باورنکردنی است. بعضی اوقات ، یک فیلم بلندپروازانه همراه می شود و موفق می شود که تقریباً همه منتقدین روی کره زمین را جلب کنند. این فیلم های ناگوار به درون لکه دار پرتاب می شوند و تا حد زیادی توسط مخاطبان فراموش می شوند و این شرم آور است زیرا آنها مخفیانه شگفت آور هستند. البته ، همه یک عقیده دارند ، و به لطف تعداد زیاد گزینه های جریان در دسترس بینندگان خانگی ، بسیاری از فیلم ها هرگز بیش از یک کلیک دور نیستند - بنابراین حتی اگر فیلمی شلیک خود را در شکوه باکس آفیس از دست بدهد ، چیزی در ما نخواهد داشت. از قدردانی از الان بنابراین امروز ، ما از نفرت ها چشم پوشی می کنیم و به فیلم هایی که به طرز سرخ شده کباب شده بودند ، نگاه می کنیم. از عاشقانه های سنگسار گرفته تا ماجراهای اساطیری ، در اینجا فیلم های متنفر و متنفر وجود دارد که در واقع عالی هستند.

هوک (1991)

داستین هافمن و رابین ویلیامز در هوک

به نظر می رسد همه از هوک متنفر هستند. این به طور گسترده ای به عنوان یکی از بدترین فیلم های استیون اسپیلبرگ در نظر گرفته می شود ، و حتی خود کارگردان نیز از این فیلم بیزار شده است. منتقدان فیلم این داستان پیتر پن را به عنوان نفخ ، کثیف و غم انگیز وحشت زده کرده اند ، اما شاید به این دلیل باشد که همه آنها بزرگ شده اند و فراموش کرده اند که چه چیزی تصوری دارد.

اگر در دهه 90 زندگی می کردید ، احتمالاً می دانید که این داستان به عنوان یک بزرگسال در حوالی پیتر پن (رابین ویلیامز) می چرخد. او نام خود را تغییر داده است ، یک خانواده تشکیل داده ، وکیل دادگستری است و ماجراهای خود را در نورلند فراموش کرده است. اما وقتی فرزندان او توسط ناخدای ناخوشایند هوک (داستین هافمن) ربوده می شوند ، پیتر مجبور می شود پرواز کند ، جنگ کند و کلاغ کند اگر می خواست دوباره بچه هایش را ببیند.

اعطا می شود ، هوک به هیچ وجه نزدیک به یکی از بهترین های اسپیلبرگ نیست ، اما برای فیلمی در مورد کودکی ، به برخی مضامین شگفت آور بالغ مانند عشق بی حد و حصر ، بزرگتر شدن و بزرگ شدن اجتناب ناپذیر مرگ می پردازد. این فیلمی در مورد خانواده های ناکارآمد و بچه های رها شده است و طبق گفته های Evan Saathoff از Birth.Movies.Death. ، هوک یک فیلم "بسیار شخصی برای اسپیلبرگ بود ، واکنشی به ترس های او مبنی بر اینکه بار سنگین کارش باعث سرقت اوقات با فرزندانش می شود. "

هوک علاوه بر چیزهای عمیق در پشت سطح ، سرگرمی خالص اسپیلبرگی است. مجموعه هایی - کاملاً واضح و برجسته - عالی ، زینت بخش و بسیار شگفت انگیز از زندگی هستند ، که برای داستانی مناسب است که در ابتدا یک بازی صحنه ای بود. و در حالی که بسیاری از منتقدین به جولیا رابرتز به عنوان تینكربل اعتراض می كنند ، شما نمی توانید انكار كنید كه باب هوسكینز ، مگی اسمیت و داستین هافمن در قسمتهایشان كاملاً عالی هستند. به علاوه ، نمره جان ویلیامز جادویی ناب است ، و همیشه برگشت به عقب و پیوستن به رابین ویلیامز عالی است.

بیگانه 3 (1992)

بیگانه 3

هنگامی که دیوید فینچر کارگردان بار اول برای بیگانه 3 استخدام شده بود ، فیلم قبلاً از برنامه عقب مانده بود ، فیلمنامه تمام شده ای وجود نداشت ، و استودیو چندین میلیون دلار بابت این پروژه از دست داده بود. از این بدتر ، فینچر به سختی توسط تولید کنندگان میکرو کنترل در فاکس مانع شد و هنگامی که فیلم به طول حدود سه ساعت به طول انجامید ، استودیو او را مجبور کرد حدود 30 دقیقه مواد را قطع کند.

در نتیجه ، کارگردان فیلم را نادیده گرفت ، اما او تنها کسی نبود که از بیگانه متنفر بود. طرفداران هنوز از مرگ های هیکس و نیوت خشمگین هستند و اکثر منتقدین فیلم را وحشت زده و گفتند که این سبک از ماده است. امروزه غالباً فیلمی تلقی می شود که حق رای دادن را به تختخواب فرستاده است ، اما در حالی که درست است که Alien 3 تأکید زیادی روی جو می کند ، این همان چیزی است که باعث می شود آن را به یکی از جذاب ترین فیلم های حرفه ای داستان فینچر تبدیل کند.

در یک بیابان دلخراش که فریاد ماد مکس را فریاد می زند ، این قسط سوم تاریک ، مضحک و به زیبایی بی ثمر است ، کابوسی سینمایی است که — همانطور که منتقد فیلم Scout Tafoya به آن اشاره کرد - آثار نقاشانی مانند Hieronymus Bosch و Pieter Bruegel را تداعی می کند. مهمتر از آن ، فیلم فینچر به قدری نیهیلیستی است که باعث می شود کارآگاه حقیقی مانند پارک ها و تفریح ​​ها به نظر برسد. و به عنوان اسکات ومپلر از Birth.Movies.Death. توجه داشته باشید ، این لحن تیره به گونه ای مطابق با اصل ریدلی اسکات نسبت به دنباله جیمز کامرون است.

به علاوه ، سیگورنی ویور در صدر بازی خود در اینجا قرار دارد و ریپلی بدبینانه تر را بازی می کند که با شجاعت با سرنوشت اجتناب ناپذیرش کنار می آید. درست است ، اژدها Xenomorph اکنون و پس از آن کمی بد بو به نظر می رسد. و بله ، ویرایش های اجباری داستان کلی را از بین می برد (البته ، شما می توانید مجمع برش را بررسی کنید تا احساسی از دید اصلی فینچر به دست بیاورید) ، اما با وجود اشکالاتی که دارد ، بیگانه 3 دنیای بصری درخشان راهبان جنایتکار و آتشین است. hellscapes ، فیلمی که می توانست پایان خوبی برای یک سریال برجسته باشد.

سلول (2000)

Tarsem Singh The Cell

به کارگردانی Tarsem Singh ، The Cell برای همه فیلم نیست. در واقع ، این فیلم برای اکثر منتقدین وقتی که در سال 2000 به سینماها آمد ، نبود. طبق گفته رسمی آشفتگی در روتین گوجه فرنگی ، فیلم "توسط یک نقشه ضعیف و کم عمق تضعیف می شود که ارائه نمی دهدجدید. "درست است ، شما می توانید بگویید که سلول از فیلم هایی مانند" سکوت بره ها "قرض می گیرد - اما انسان ، این است که با پانچار قرض می گیرد.

سلول از داستان راجر ایبرت - یکی از معدود منتقدی که واقعاً آن را دوست داشت- به عنوان "یکی از بهترین فیلمهای سال" ، Cell داستان داستان کاترین دین (جنیفر لوپز) ، روانشناس کودک را نشان می دهد که از برخی فن آوری های چشمگیر استفاده می کند. ناخودآگاه یک پسر همسایه ، با امید به بازگشت او به دنیای واقعی. با تشکر از مهارت های منحصر به فرد خود ، از یک مامور اف بی آی (وینس وون) خواسته شده است تا ذهن یک قاتل سریالی ناخودآگاه به نام کارل استارگر (وینسنت دونوفریو) را کشف کند.

استارگر پیش از تحمل تشنج ، دختری را در دام مرگ عجیب و غریب زندانی كرد و حالا تنها ساعتهای زیادی برای زندگی دارد. دین وظیفه دارد محل زندگی خود را پیدا کند ، اما این ساده تر از آنچه گفته می شود انجام می شود. ناخودآگاه استارگر دنیای کابوس وسایل شکنجه ، هیولا شاخدار و عروسکهای زنده است که شبیه قربانیان او است. این یک رویای تب S&M است که اجساد در خون غده می شوند ، اسب ها با اسلایدهای شیشه ای جدا می شوند و مردان روده های خود را به آرامی از بدن خود بیرون می کشند.

بله ، سلول کاملاً محروم است ، اما نگاه کردن به اوه بسیار زیباست. همانطور که آندره دوماس از The Horror Digest تصریح کرد ، ناخودآگاه استارگر ادای احترام وحشتناکی برای هنرمندانی چون دیمین هیرست ، اود نردروم و H.R. Giger است. و اگر به لباس بپردازید ، پس از آن که قصد دارید یک درمان خنجرآمیز داشته باشید ، به عنوان طراح Eiko Ishioka دنیایی از لباس های قرمز ماهیچه ای ، بال های بنفش شیطان ، تاج های طلایی عظیم و ماسک های علمی تخیلی ایجاد کرده است. هنوز هم بهتر است که این مجموعه ها عملی باشند ، نمایش ها روی صحنه هستند و نتیجه آن چیزی بزرگ ، خونین و کاملاً زیبا است.